Keşke ailevi sorumluluklar müessesi, kabuk tutan yara olsa.
Biz büyüdükçe kabuk kurusa, yeterince büyüdüğümüzde de koparıp atsak.
Koptuğunda kimsenin canı -gerçekten- acımasa.
Toptan müessese-free hayatlarımız olsa, mesela.
Sorumluluktan değil, istediğimizi istediğimiz için yapsak; istemediğimizi istemediğimiz için yapmasak.
Eylem ya da eylemsizlik, seçim değil hal olsa.
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder